Peter raapt tijdens het uitlaten van zijn hond altijd rommel op van de straat. Dat mocht wel eens beloond worden.
Dank je wel Peter!
#debergsebloemenhoek
Author: Ria
Hij hield een tijdlang wekelijks de tuin van een inmiddels overleden buurtbewoonster onkruidvrij. Zulke inzet zetten wij graag in het zonnetje. Bedankt Paul!
Een fantastische opkomst bij de Groene Paasbingo met een geweldige opbrengst voor het deelhuisje!
Met ongeveer 70 mensen hebben we vele ronden gespeeld en zijn er veel leuke prijzen gewonnen. Er waren onder andere knuffels, planten en bomen, verzorgingsproducten en keukenaccessoires te winnen. Met als klap op de vuurpijl een prachtige pannenset als hoofdprijs!
Ook tijdens de loterij vlogen de prijzen rond de oren. Vele mensen zijn met iets leuks naar huis gegaan om hun huis of tuin leuker te maken.
1300 euro voor het Deelhuisje!
We danken alle sponsoren voor hun bijdrage; dank aan de Sfeertuin voor alle groenprijzen, aan New York Pizza, bar bistro Marco en vele anonieme donoren. Dank aan het buurthuis en hun vrijwilligers die kannen koffie en thee sponsorden. Ook dank aan de vrijwilligers van het Deelhuisje en van Bewonersplatform Fort Zeekant die de hapjes verzorgden.
Door dit alles hebben we bijna 1300 euro opgehaald voor het deelhuisje!! We hopen dat het deelhuisje hiermee weer heel veel mensen kan helpen.
Met een groep van ongeveer 20 vrijwilligers zijn we door de wijk gegaan voor de Bergse Opschoondag!
We zijn goed opgestart met koffie, thee en een lekkernij. Vervolgens kreeg ieder een gedeelte van de wijk om aan de slag te gaan. We hebben vooral veel klein afval opgehaald, maar zijn zeker ook een aantal grotere dingen tegengekomen. De straten, de perkjes en parkjes in onze wijk zijn allemaal schoner geworden. Aan het eind van de ochtend hebben we samen afgesloten met wat lekkers en voor de kinderen een snoepzakje.
Dank aan Saver voor het ophalen van het afval, aan WijZijn en ERA Contour voor de hulp en veel dank aan alle vrijwilligers die geholpen hebben. Met de lente in aantocht hebben we de wijk met zijn allen weer een stuk schoner gemaakt. Daar kunnen we met de hele wijk van genieten!
Vroeger hield de stad op bij de Bosstraat. Daar was een toegangspoort. Buiten de poort begon de Glacis: een glooiend terrein dat hoorde bij de vesting. Die liep door tot aan (wat nu) de Glacisstraat is. Daar bevond zich een fort, Fort Antwerpen.
Want ook aan de zuidkant van de stad waren forten, zoals Fort de Roovere aan de noordkant. Alleen waren de forten aan de zuidkant misschien wat compacter. Waarschijnlijk was het een soort redoute: een klein, volledig omsloten veldschans, met alleen uitspringende en geen inspringende hoeken.
De naam ‘t Fort
Meer naar het westen toe, op de “Kijk op de Pot”, waren twee forten. Het gebied tussen Kijk op de Pot en Fort Antwerpen was militair terrein. Tot eind 20e eeuw lagen hier de Kogelvangers. Een duingebied waar regelmatig militaire oefeningen werden gehouden. Voor de Kogelvangers, op de plek waar nu de Prins Bernhardlaan en de Borgvlietsedreef samenkomen, stonden vroeger een aantal huizen. Die vormden samen “’t Fort”.
De eerste woningen op ‘t Fort
Toen de vesting Bergen op Zoom werd opgegeven en dus ook het Fort Antwerpen werd afgebroken, kwam er ruimte vrij voor woningbouw. En zo groeide ‘t Fort, eerst tot aan de Stalenbrug en later tot aan de Zeekant. Een kleine hechte gemeenschap, zonder winkels, scholen of kerk. Op de hoek van de Emmastraat waren wel winkeltjes.
Het vroegere leven
De mensen daar werkten hard onder zware omstandigheden, met weinig comfort en veel te lange werkdagen. Het woord ‘vakantie’ was bij deze mensen totaal onbekend. Het gezegde “arbeid adelt” hoorde je veel. Het betekende in de praktijk dat je zwaar en vuil werk in de landbouw of in de fabrieken moest leveren. Dat bracht eerder armoede dan rijkdom.
Daardoor ontwikkelde zich er in ‘t Fort een hele sterke sociale band. Dat kwam ook, omdat men ‘ver’ van de stad woonde. De militaire terreinen lagen namelijk nog altijd tussen ’t Fort en de stad.
Een eigen kerk
Aan het begin van de 20e eeuw ging er toch een wens in vervulling. ‘t Fort kreeg zijn eigen kerk. De wijk ‘t Fort was begin 1900 in aanbouw en de nieuw te bouwen Rooms Katholieke kerk moest een boegbeeld worden voor de wijk. Het kerkelijke leven zal de decennia daarna een belangrijke rol spelen in de wijk. In de volgende aflevering duiken we daar dieper op in.
Voor alle huurders is een sociaal plan opgesteld. Dat is ingegaan op 1 oktober 2024 en loopt tot
en met 31 maart 2026. “We hebben al 15 huurders op weg kunnen helpen naar een andere woning”, vertelt Joab, vastgoedontwikkelaar bij Stadlander.
Vleermuizen
Ondertussen begint Stadlander ook met een ander ‘verhuistraject’. Uit onderzoek is gebleken dat er verschillende soorten vleermuizen verblijven in de woningen. “Samen met een ecoloog maken we een plan voor andere verblijfplaatsen. Hiervoor hangen we nestkasten op in de omgeving.”
Nieuwbouw
Na de sloop in 2026 volgt later dat jaar de nieuwbouw. Joab: We denken hier zo’n 40 tot 45 nieuwe woningen terug te kunnen bouwen. Dat worden verschillende woningen voor verschillende doelgroepen.”
Het straatbeeld zal volgens de ontwikkelaar grotendeels hetzelfde blijven. “Dus geen hoogbouw én oog voor het volkse, historische karakter van dit deel van de wijk”, verzekert Joab.
Meer weten over de Koning Willem II Straat? Lees het in het Boei Bulletin!
Twee uurtjes huishoudelijke hulp per week. Meer heeft de 93-jarige Huub Alberts niet nodig. Hij doet de was en de strijk zelf, hij kookt zijn dagelijkse potje en tot voor kort stopte hij ook nog zijn sokken.
Verhuizen uit de Willem van Oranjestraat? Hij moet er niet aan denken. “Ik kan me hier best vermaken”, zegt hij met een grote glimlach.
“Als het geld op was, sprong alles uit!”
Toen Huub Alberts 45 jaar geleden in de Oranjebuurt neerstreek, waren de huurwoningen nog van de Sint Jozef Stichting, een van de voorlopers van Stadlander.
“Jan van Tilburg liep hier rond om de huurcentjes op te halen. Ik vroeg hem of ik er kon gaan wonen als mijn schoonmoeder vertrok. M’n schoonmoeder was een schat van een mens… Ze woonde hier vanaf 1935, toen deze huizen zijn gebouwd. Met m’n schoonvader en vijf kinderen. Voor het gas en licht moest je een dubbeltje en een kwartje in een meter stoppen. Als het geld op was, sprong alles uit!”
De oude garde
De wijk voelde vanaf het begin vertrouwd. Alberts steekt een duim in de lucht. “Zo’n wijk. Iedereen leefde buiten in de zomermaanden. We maakten muziek en dansten in de straat. Een van de buren zette de platenspeler gewoon buiten. Iedereen stond voor iedereen klaar. Het leek wel een familie.”
Alberts: “Nu zitten we nog wel op straat. Maar er is maar een klein groepje van overgebleven. De oude garde, een man of tien. Ach, joh, er is zó veel veranderd… De mensen zeggen nog wel goeiedag. Maar bij elkaar op de koffie gaan, dat doe je nog maar bij een enkeling.”
Het hele interview met Huub Alberts lees je in het Boei Bulletin!
Wij van het Boei Bulletin mochten een keertje in de keuken kijken en mee-eten. Deze keer zwaaien Bets, Sevdiye,
Lian, Saskia en Julie (net 7 geworden!) de scepter in de keuken en zetten een lekker hoofden nagerecht op tafel.
Veel te grote pannen
De Buurtkamer heeft een professionele keuken. Daardoor zijn de pannen ook aan de royale kant. Vroeger werd hier voor 100 man gekookt. Je kunt je voorstellen wat voor pannen daarvoor nodig waren. Af en toe is het wat improviseren.
Eén van de pitten van het fornuis weigert dienst. Een grote wens van de kookploeg is een ander horecafornuis. Daarnaast zijn er soms kleine pannen nodig, maar die passen niet op de grote pitten van het fornuis.
Samen koken en eten
Lijkt het je ook leuk om deel uit te maken van deze vaste kookploeg? Of eet je graag een keer mee? Meld je aan bij ilse.heijmans@wijzijn.nl. Het buurtkoken is om de week op donderdag (even weken) van 17.00-18.00 uur. We koken en eten in de Buurtkamer, Bernadettestraat 4. De kosten zijn 4 euro per keer (koks eten gratis mee).
Meer weten over het Buurtkoken en de andere acitiveiten in de Buurtkamer? Je leest het in het Boei Bulletin!
‘Wilt u een extra boodschap doen voor mijn deelhuisje? Dank u wel’. Flyers met deze tekst en een foto van een huisje vol levensmiddelen deelde Annemarie de Jong de dagen voor kerst uit bij twee Jumbosupermarkten.
“Ik ben aan het schooien geweest”, lacht ze. “En dat is vrij goed gelukt!”
Diepe buiging van Rico Verhoeven
“Ik kreeg zelfs een donatie van Rico Verhoeven. Die zag ik bij een van de Jumbo’s. ‘Ik ben al blij met een blikje Smac of een rookworst’, zei ik tegen hem. Hij zei: ‘Ik zal kijken wat ik voor je kan doen.’ Komt-ie met twee grote balen rijst, pasta, pastasaus, rookworsten, blikken Smac… En ik kreeg een diepe buiging van Rico. ‘Ik heb echt respect voor je’, zei hij.”
“Ik ga iets doen!”
Annemarie weet wat het is als de portemonnee leeg is. “Ik heb zelf bij de Voedselbank gelopen. Tijdens een
evaluatiegesprek bleek dat mijn inkomsten 1,75 euro boven de norm zaten. Toen mocht ik niet meer komen. Ach, ik ben alleen en red me wel. Maar er zijn moeders met kindertjes die 1,11 euro boven de norm van de Voedselbank zitten. Ik dacht: het is crisis, ik ga iets doen voor deze mensen!”
Haar Deelhuisje loopt als een trein. “Pas bracht iemand hier een hele stapel dekbedden. In twee dagen was alles weg.”
Meer weten over het Deelhuisje van Annemarie? Je leest het in het Boei Bulletin!
Toupim is een bedrijf dat haarbanden maakt voor mensen die door een chemokuur hun haar verliezen. Dit kan van het eigen haar zijn of van gedoneerd haar. Als je minimaal 25 cm van je haar kon missen werd je bij Salon2Go gratis geknipt.
Marly (9 jaar) was zo stoer om dit te doen waardoor er straks iemand rondloopt met haar mooie lokken. Zelf vindt ze het allemaal geen punt; haar haar valt na de knipbeurt tot net boven de schouders zodat ze er nog steeds van alles mee kan doen.
Villa Joep
In ruil voor dit haar schenkt Toupim een bedrag aan kankerfonds Villa Joep. Zij zijn er voor families die te maken krijgen met neuroblastoom kinderkanker. Jaarlijks krijgen 25 tot 30 jonge kinderen in Nederland deze diagnose. Omdat het om zo’n klein aantal gaat is het voor de geneesmiddelenindustrie commercieel gezien niet interessant om hier onderzoek naar te doen. Hierdoor is hun genezingskans schrikbarend laag. Het is één van de meest agressieve vormen van kinderkanker waarbij 60% tot 70% van de kinderen met de zwaarste vorm van neuroblastoom overlijdt!
Kinderkanker
Voor Salon2Go eigenaresse Natasja betekent Villa Joep heel veel, want ze heeft er zelf een grote steun aan heeft gehad in de tijd dat haar zoon deze vorm van kinderkanker had. Ze brengen namelijk lotgenoten samen en vormen een community van gezinnen die samen de strijd aangaan. Daarnaast financieren ze wetenschappelijk onderzoek naar deze ziekte om de kans op genezing te vergroten, dit gebeurt volledig met donaties die dit fonds ontvangt.
Gelukkig was haar eigen zoon wel bij degenen die de ziekte hebben overleefd en is dit inmiddels al weer zo’n 10 jaar geleden. Maar Natasja blijft zich inzetten voor dit goede doel door acties als deze.