Herinneringen aan de Scheldeflat: Marijn & Elselien Withagen
Verhuizen naar de Scheldeflat was voor de ouders van Marijn en Elselien Withagen eigenlijk de enige optie om het ouderlijk huis aan de Lekstraat te verlaten.
Maar vanzelfsprekend was het niet. Elselien: “De tuin werd te groot voor ons vader, maar hij wilde eigenlijk niet weg. Gerrit Leenders is toen nog eens aan de deur geweest. Hij zei: ‘wordt het nou toch eens geen tijd om naar de Scheldeflat te komen?’ Nou, hij zat er pas net 2 weken of hij zei al: ‘dat had ik veel eerder moeten doen!’”
Het verhaal van de familie Withagen leest zoals die van zoveel families in Fort-Zeekant. Een groot gezin met 12 kinderen, dat woonde aan de Lekstraat. Een tv was er nog niet. “Daarvoor moesten we bij de buren zijn”, weet Elselien nog.
In plaats daarvan speelde de Withagen-kroost veel buiten. Marijn: “We zaten veel op ’t Scheld. Samen met ons vader gingen we dan wormen steken, lijntjes uitzetten, mosselen en kreukels zoeken. Soms aan de Zeekant, andere keren aan de Thoolse dijk. Altijd op de fiets, want met zo’n groot gezin in de auto ging niet.”
Foto links: De Zeekant in de jaren ’60 (Foto Piet Blaas)
Foto rechts: wormen steken aan de Zeekant (Foto Marijn Withagen)
Oude bekenden
Vader Marijn sr. was eveneens een kind van de wijk. Marijn jr.: “In zijn jeugd heeft hij veel tijd gebracht bij zijn ‘Ome Nilleke’. Die woonde op Oud Borgvliet. Vader vertelde wel eens dat daar een waterput stond. Dan moest hij het water uit de put halen. Die oude verhalen vertelde hij graag. Toen ons pa in de Scheldeflat terecht kwam, zag hij weer allemaal mensen uit die tijd. Daar kon hij die verhalen weer mee delen.”
De Scheldeflat bleek een weerzien van veel oude bekenden. Elselien: “Ons vader woonde naast een meske met wie hij nog op de kakschool had gezeten. Ze gingen bij elkaar op de koffie. En ze woonden op dezelfde gang als Meis Suijkerbuijk. Die deed heel veel voor de bewoners, hield altijd iedereen in de gaten of het wel goed met ze ging.”
In de polonaise
Vader en moeder Withagen hadden al snel hun plekje gevonden in de Scheldeflat. En ze bleven er ook graag. Elselien: “Ik weet nog dat we met zijn allen voetbal gingen kijken bij mijn zus, die aan de overkant van de Scheldeflat in de Borgvlietsedreef woonde. We hadden ons pa en ma ook uitgenodigd, maar die bleven liever in de Scheldeflat kijken. Op een gegeven moment zette Nederland een goaltje en wij gingen zingend over de straat: ‘Toedeloe, toedeloe, toedeloe! Zo naar de Scheldeflat toe, waar ons pa en ma naar de wedstrijd zaten te kijken. Heel de zaal mee in de polonaise.”
Zondagmiddagborrel
Op zondag kwam vaak de hele familie Withagen op bezoek bij de Scheldeflat. Marijn: “Daar hadden we wel een schema voor, want met zoveel kinderen en kleinkinderen paste dat anders niet. Dan zaten we vaak op het balkon, te kijken over de Schelde. Je zag het slechte weer van ver al aankomen en ook weer wegtrekken.” Elselien vult aan: “Op het laatst durfden we dat eigenlijk niet meer zo, met zijn allen op het balkon, vanwege al die betonrot.”
Antikraak
De toekomst van de Scheldeflat was toen al bezegeld, bewoners zochten een plekje ergens anders in de stad. Ook vader Withagen moest eraan geloven, maar verzette zich lang. Elselien: “Ons vader is een echte Fortificaan, altijd strijdbaar. Hij zei: ik ben in deze wijk geboren en ik blijf hier zitten. Gelukkig kon hij naar de Stuijvenburgh verhuizen, maar dat was meer een verzorgingstehuis. De mensen waren meer op zichzelf.”
Nadat tanteLouise de Scheldeflat in 2016 overdroeg aan Stadlander besloot de woningcorporatie de flat in eerste instantie beschikbaar te stellen aan antikrakers. Elselien: “Toen we dat zagen, heb ik ons vader aangemeld voor de informatiemiddag. Als 94-jarige werd hij uitgenodigd. Natuurlijk als gekkigheidje. Maar hij had ook nog 1 wens: om nog een keer naar zijn oude appartement te gaan. Daar heeft hij toen een high tea gekregen. BN DeStem was erbij en het kwam zelfs bij de NOS voorbij!”
Vrijgezellenfeest
Beelden van de oude woning in de Scheldeflat zijn ook vereeuwigd in een filmpje van Marijns vrouw Marijke. Voor haar vrijgezellenfeest in 2015 nam zij een flashmob op in de Scheldeflat. Marijn: “Een filmpje dat in 1 take opgenomen moest worden. Ze hebben het wel 20 keer over moeten doen! De Scheldeflat stond toen al leeg en ze eindigen in de woning waar ons vader heeft gewoond.”
Nu de Scheldeflat gesloopt wordt, denken de broers en zussen Withagen nog vaak aan die tijd terug. “We hebben vaak tegen elkaar gezegd: het zou mooi zijn als we met zijn allen weer bij elkaar kunnen wonen, in Fort-Zeekant. Zo’n plek waar je een beetje voor elkaar kunt zorgen en samen kunt genieten van je oude dag”, zegt Marijn. Elselien vult aan: “En een plek waar je nog eens een feestje kunt vieren! Want waar moet je nu nog terecht in de stad? De Scheldeflat had het echt allemaal. Als dat terugkomt, zou ik er zo naartoe verhuizen.”
Lees ook het verhaal van Tonny van Loenhout. Klik op de link!